ඝාතනයට පැය 1 1/2 කට පෙර......

. Monday, November 30, 2009
  • Agregar a Technorati
  • Agregar a Del.icio.us
  • Agregar a DiggIt!
  • Agregar a Yahoo!
  • Agregar a Google
  • Agregar a Meneame
  • Agregar a Furl
  • Agregar a Reddit
  • Agregar a Magnolia
  • Agregar a Blinklist
  • Agregar a Blogmarks

මෙතෙක් කතාව

      ......එහෙත් මයිකල් පියතුමා එය ගණනකට ගත් බවක් නොපෙනිණි.

      "දෙවියන් වහන්සේ නොදැන කිසි දෙයක් සිද්ධ වෙන්න බෑ. ඒ හින්දා ඔයා අනවශ්‍ය දෙවල් හොයන්න කාලෙ ගත කරන්නෙ  නැතිව එ වෙලාවෙ යාච්ඥාවක් කර ගන්න එක හොඳයි නේද?"

      මයිකල් පියතුමා එය ගණනකට නොගෙන පැවසූ විට ඊට ඉහලින් යම්ක් කියන්නට කන්‍යා සොයුරියන් උත්සහ නොකළත් ඔවුන්ගේ සිත් භීතියෙන් හා සැකයෙන් ඇලලී ගොස් තිබිණි.

      එදින සැන්දෑවෙහි මයිකල් පියතුමා මහත් උවමනාවකින් ලතින් ඇමෙරිකානු රටවල් වල දිළිඳු ජනතාව සම්බන්ධ ලිපියක් කියවනු පෙනිණි. එම දිළිඳු ජනයා වෙනුවෙන් කිතුනු පූජක වරුන් සහ කන්‍යා සොයුරියන් කරන ලද කැපවීම ඔවුන්ට වෙඩි තබා මරා දමන ලද අන්දම මේ ආදී බොහෝ දේවල් එම ලිපියෙහි ඇතුළත්ව තිබිණි. එය අවසන් වී ඔහු හිස් කඩදාසි කිහිපයක් ගෙන කුමක්දෝ ලියන්නට විය.

      අද රෑට අපූරු වැඩක් සිද්ධ වෙනවා බලන්නකො පූජාව වෙලාවෙදි" තමා අසලින් ඒ මොහොතේ යන්නට ආ සුසිල් සෙවනේ හි සිසුවියක් සමඟ පියතුමා පැවසීය. වෙනදාට සුබසෙත් ගෙදර දිව්‍ය පූජාව පැවැත්වීම ආරම්භ වන්නෙ රාත්‍රී 7.00ට පමණය. එහෙත් එදින එය ඊට වඩා වේලාසනින් ආරම්භ කිරීමට පියතුමාට වුවමනා වී තිබිණි. සැන්දෑවේ 6.00 ආසන්න වන විට දිව්‍ය පූජාව සඳහා අවශ්‍ය සියළුම දේ සූදානම් කරගත් පියතුමා කන්‍යා සොයුරියන් ඇතුළු අන් අයටද ආරාධනා කළේය. එහෙත් ඒ අය පැමිණෙන්නට මඳක් පමා වූ බැවින් පියතුමා උස් හඬින් ගීතිකාවක් ගයන්නට විය.

සෑම සිරි ගලා එනා
එකම උල්පත වනා
ත්‍රි එක් සුරිඳුන්ගේ ගුණා
වනත්වා ලෝ සැම දෙනා

      කෙසේ හෝ සැන්දෑවේ 6.00 වන විට දිව්‍ය පූජාව ඇරඹිනි. "දෙවියන් වහන්සේ වෙනුවෙන් අපට ඕන තරම් කාල වේලාව තියෙනවා." එසේ කී මයිකල් පියතුමා වෙනදාට වඩා වැඩි වේලාවක් අද දින පූජාව සඳහා යොදා ගන්නට තීරණය කර ඇති බව පැවසීය.

------ 99 ------

      මේ වන විට බුත්තල ප්‍රදේශය තුළ උද්ගත වී තිබූ තත්වය මත බොහෝ දෙනෙකුගේ අදහස වූයේ ටික කලකට හෝ බුත්තල හැර දමා කොළඹට පැමිණීම සුදුසු බවයි. පියතුමා සැම විටම දිළිඳුන්ගේ පැත්ත ගැනීම නිසා මෙ වන විට එතුමා වෙත බලවතුන්ගේ දැඩි තර්ජන එල්ල වෙමින් තිබිණි. එපමණක් නොව එම ප්‍රදේශයේ සිදුවන සෑම සිදුවීමක් සම්බන්ධයෙන්ම සුබසෙත් ගෙදර පරීක්ෂාවට ලක් කිරීමද ආරක්ෂක හමුදාවන් වෙතින් නොකඩවාම සිදු විය.

      මේ සියළු හේතූන් අනුව සළකා බැලූ කල මෙහි රැඳි සිටිය යුතුද නැද්ද යන්න අළුතින් සිතා බැලීම කළයුතු විණි. මේ මොහොතේ කන්‍යා සොයුරියන් දෙදෙනා සහ සිසුවියක්ද දිව්‍ය පූජාව සඳහා පැමිණ සිටියහ. මයිකල් පියතුමා යමක් ලියූ කඩදාසි කැබලි තුනක් තිදෙනා අත තැබීය. ඔහු මින් ස්වල්ප වෙලාවකට පෙර මොනවාදෝ ලියමින් සිටියේ මේ කොළ කැබලිවල විය යුතුය.

      අප මෙහි රැදී සිටිය යුතුද? යා යුතුද? එම කඩදාසි කැබලිවල උඩින්ම එසේ සඳහන් කර තිබිණි. "යාමට හේතු හා නොයාමට හේතු" යන්න ඊලඟ පේලි දෙකක සටහන් විය. ඔවුන් තිදෙනා තම තමන්ගේ පෞද්ගලික මතය එහි සටහන් කළ යුතු විය.

      මෙහිදි තම අදහස් එහි ලිවීමට එකඟ නොවූ එක් කන්‍යා සොයුරියක් එය අනෙක් අය ඉදිරියේ පළ කිරීමට එකඟ වූවාය.

      "මේ ගමෙන් යන්න ඕනා කියන අදහසට මං කොහෙත්ම එකඟ නෑ." ඇය පවසත්ම අනෙක් කන්‍යා සොයුරිය ඊට එකඟ නැති තමන්ගේ මතය ඉදිරිපත් කරන්නට සැරසුනාය.

      "එයාට බාධා කරන්න එපා කතා කරන්න ඉඩ දෙන්න.ඊට පස්සෙ කතා කරන්න. මයිකල් පියතුමා අනෙක් කන්‍යා සොයුරියව නිශ්ශබ්ද කළේය.

      දෙවෙනුව කතා කළ කන්‍යා සොයුරිය කියා සිටියේ "ගමේ ත්තවය අපට කොහෙත්ම ඔරොත්තු දෙන්නෙ නෑ" යන්නයි.
      සිසුවිය ඔවුන් ඉදිරියේ තම අදහස් දැක්වීමට මඳක් පසු බෑවාය. එහෙත් "සාක්ෂි දැරීම යනු පැන දිවීම නොවේ. ජනතාවට අපිව ඕන නම් අප යා යුතු නැත" යන්න කොළ කැබැල්ලේ සටහන් කළ ඇය එය පියතුමා අත තැබුවාය.

      තම සිසුවිය පිළිබඳව පියතුමාට ආඩම්බර සිතිණි. ඔහු ඇගේ අදහස් අනෙක් දෙදෙනාටද ඇසෙන සේ කියවීය. එසේ තිදෙනාගේම අදහස් විමසීමෙන් පසුව පියතුමා කතා කරන්නට විය.

------ 100 ------

ඊලඟ පිටුවට

0 comments: