පොලිසිය මෙන්ම හමුදාවද දැරූ ආකල්පය එතරම් යහපත් නොවීය......

මෙතෙක් කතාව


 "හරිම කණගාටුයි ෆාදර්ට මේ විදියට කරදර කරන්න සිද්ධ වුණු එකට. ඔය අනවශ්‍ය පුද්ගලයන්ට මෙහේ ගැවසෙන්න දෙන්න එපා." එම හමුදා නිලධාරියා යළිදු පැවසීය.

"මම නම් දන්නේ නෑ මහත්තයා ඔය අනවශ්‍යයි කියන අය කවුද කියලා නම්. ඒත් මේ ගමේ ඉන්න දුප්පත් අහිංසක මිනිස්සු නම් නිතරම මෙහාට එනවා. මේ ගේ ඒ අයට විවෘතයි." මයිකල් පියතුමා හමුදා නිලධාරියාගේ මුහුණ දෙස සෘජුව බලා පිළිතුරු දුන්නේය. ඔහුගේ මුහුණින් පළවූයේ නොරුස්නා පෙනුමකි. අනිකුත් කිහිප දෙනාද සමග ආපසු ඔහු තමන් පැමිණි ජීප් රිය වෙත නැග ගත්තේය.

එහෙත් හමුදාවේ පැමිණිම් එතැනින් නිමවූයේ නැත. එදින මුලු රැයේම පියතුමා පමණක් නොව කන්‍යා සොයුරියන් ඇතුළු සුසිල් සෙවනේ උන් කිහිප දෙනාද නිදි වර්ජිතව පසු වූහ.

මේ රටේ තත්වය එන්න එන්නම නරක අතට හැරෙමින් පැවතිණි. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට සම්බන්ධ වූ හෝ නොවූවන් වශයෙන් සමාජයේ කිසිවෙකු වෙන්ව හඳුනා ගැනීමට හැකි ක්‍රමයක් තිබුනේ නැත. ඒ වන විට එය තහනම් දේශපාලන පක්ෂයක් වශයෙන් නම් කර තිබූ බැවින් ඊට සම්බන්ධ වූ තරුණ පිරිස තම දේශපාලන කටයුතු කරන ලද්දේ ඉතාමත් හොර රහසේය. ඔවුන් හැඳින ගැනීමට තිබූ එක් බාධකයක් වී තිබුණේ එයයි.

සුබසෙත් ගෙදරටද වසර හතක් තිස්සේම තරුණ පිරිස් නිතර නිතර පැමිණෙති. ඔවුන් මයිකල් පියතුමාට ඉතා හිතවත්ය. එසේම ඔවුහු නිරතුරුවම පියතුමාට ගරු කළහ.

පියතුමාට ඔවුන් සැම දෙනාම තමන්ගේ දරුවන් බඳු විය. එම ප්‍රදේශයේ ලොකු කුඩා සෑම කෙනෙකුටම සුබසෙත් ගෙදර තමන්ගේ නිවා තරමටම හුරු පුරුදුව තිබිණි. ඒ සඳහා ජාති ආගම් දේශපාලන වශයෙන් කිසිදු භේදයක් බලපෑවේ නැත. එහෙත් මේ සම්බන්ධතාවය පිළිබඳව පොලිසිය මෙන්ම හමුදාවද දැරූ ආකල්පය එතරම් යහපත් නොවීය. පියතුමා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට සම්බන්ධ වූවත් නැතත්, වැරදි කරනු ලබන තරුණයන්ට සුබසෙත් ගෙදරින් රැකවරණය සැලසෙන බවට හැඟීමක් මෙම ආරක්ෂක හමුදාවන් තුළ තිබුණා විය හැක.

------ 81 ------

ඊලඟ පිටුවට