මැරුණට පස්සෙ හොඳින් එයාගේ භූමදාන කටයුතු කරනවට වඩා එයා ජීවත්ව සිටියදි කුසගින්නට පිළියම් කළා නම් ඒක තමයි ඉතාමත්ම වටින්නෙ."

. Saturday, November 21, 2009
  • Agregar a Technorati
  • Agregar a Del.icio.us
  • Agregar a DiggIt!
  • Agregar a Yahoo!
  • Agregar a Google
  • Agregar a Meneame
  • Agregar a Furl
  • Agregar a Reddit
  • Agregar a Magnolia
  • Agregar a Blinklist
  • Agregar a Blogmarks

මෙතෙක් කතාව

 එදින රාත්‍රි දිව්‍ය පූජාවෙන් මයිකල් පියතුමා කන්‍යා සොයුරියන් සහ තරුණියන් දෙදෙනා සමග මැදියම් රෑ වනතුරුම උද්ගත්ව ඇති තත්වය පිළිබඳව කතාබහේ යෙදෙමින් පසුවිය. තවත් සෑහෙන වෙලාවකට පසු කන්‍යා සොයුරියන් සහ තරුණියන් දෙදෙනාද සුසිල් සෙවනට ගියේ නිදිමතක් දැනුණු නිසා නොව නින්ද අවශ්‍ය නිසාය.

පාන්දර යාමයේ නින්දට ගියද මයිකල් පියතුමා යළිත් අළුයම සුපුරුදු වෙලාවටම අවදි විණි. දිව්‍ය පූජාව තැබීම ආදී සියලු කටයුතු අවසන් කර පියතුමා උදේ 9.00 ට සුපුරුදු පරිදි සුසිල් සෙවනේ තරුණියන් දෙදෙනා සඳහා පවත්වනු ලබන පංතියට සූදානම් විය. එහෙත් පෙරදා මැදියමද ඉකුත්ව නින්දට වන් තරුණියන් දෙදෙන උදෙන්ම පංතියට සහභාගී වන්නට මැලිබවක් දැක්වූහ.

" කම්මැලි වෙන්න එපා ළමයිනේ ඉගෙන ගන්න තියෙන අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගන්න. හැමදාම කාටවත් ඉගෙන ගන්න ලැබෙන්නෙ නෑ. මම දන්න හැම දේම කියාදෙන්නම්. මම මැරුණත් සිස්ටර්ල දෙන්නවයි, ඌව වෙල්ලස්ස ජනතාවයි තනි කරන්න එපා! ඔයාලා තරුණ ළමයි. අපේ කාලේ දැන් ඉවරයි. දැන් ඇවිත් තියෙන්නෙ ඔයාලගෙ කාලෙ."

පියතුමා එසේ අවධාරණයෙන් පවසද්දි පන්තියට සහභාගි නොවී සිටීමට තරුණියන්ට නොහැකි විණි.

"දැන් මේ රටේ පවතින්නේ අමුතුම විදියේ තත්වයක්. නැති කෙනෙකුට ඇඳුමක් දීම, කරදරයට පත්වූ කෙනෙක් බලන්න යාම විතරක් ප්‍රමාණවත් නෑ ඒ අය ඒ තත්වයට පත්වූ හේතුවට පිළියම් යෙදුවේ නැත්තම්. කුසගින්නේ ඉන්න කෙනෙක් මැරුණට පස්සෙ හොඳින් එයාගේ භූමදාන කටයුතු කරනවට වඩා එයා ජීවත්ව සිටියදි කුසගින්නට පිළියම් කළා නම් ඒක තමයි ඉතාමත්ම වටින්නෙ."

මෙවැනි බොහෝ දෙවල් මයිකල් පියතුමා පවසා තිබිණි. එදා එනම් 9 දා දවල් කාලයේ සිට රාත්‍රිය දක්වාම පියතුමා ඌව, වෙල්ලස්ස ගොවි ජනතාව සම්බන්ධව තිස්ස බාලසූරිය පියතුමාට අවශ්‍යව තිබූ ලිපියක් සැකසීමෙහි යෙදුනි. එදින සඳුදා දිනයක් විය.


------ 87 ------


0 comments: