...... කන්න දෙයක් නැතුව, අඳින්න හරි හමන් වස්ත්‍රයක් නැතුව, ගිනි ගහන අව්වට පිච්චෙනවට කකුලට දාගන්න රබර් සෙරෙප්පු දෙකක් තරම්වත්, කොටින්ම ඉන්න හරි හමන් ගේ පැලක් වත් නැතුව දුක් විඳින මිනිස්සු මේ පළාතේ හුඟක් ඉන්නවා. ඇයි මේ මිනිස්සු මේ තරම් දුක් විඳින්නේ? අපේ රටේ ස්වභාවික සම්පත් බහුජාතික සමාගම්වලට බදු දීලා නැත්තම්, උන් ඒ විදියට අපේ රටේ සාරය උරාගන්නෙ නැත්තම් ඔය විදිහට මේ ඌව වෙල්ලස්ස ප්‍රදේශයේ මිනිස්සුන්ට දුල් විඳින්න වෙන්නෙ නැහැ.
පියතුමා කර්නල්වරයා සමඟ එම පලාතේ දුක් විඳින මිනිසුන් පිළිබඳව තවත් බොහෝ දේ කීවේය. මේ සියල්ල කියාගත් පසු මයිකල් පියතුමාගේ මුහුණෙහි තෘප්තිමත් සිනාවක් ඇඳිණි. එමෙන්ම එතුමාගේ සිතට සැහැල්ලුවක්ද ලැබී තිබූ බවක් පෙනෙන්නට විය. කතාබහ අවසානයේ කර්නල්වරයා පළ කළේ මහත් ලෙන්ගතු බවකි. සෑහෙන වෙලාවකට පසු තමා හුන් අසුනින් නැගී සිටි කර්නල්වරයා "හෙට අනිද්දා දිහාවෙ කතරගමට යන ගමන් ආයෙත් ඇවිල්ලා යන්න එන්නම්කො මට ෆාදර් එක්ක ටිකක් නිදහසේ කතා කර කර ඉන්නත් ඕනෙ" යි පැවසීය. පියතුමා වෙතින් පළවූයේ කෘතඥතාපූර්වක බවකි.
එම නොවැම්බර් 10 වෙනිදා දහවල් 2.00 ට පමණ කන්‍යා සොයුරියන් සමීපයේ හුන් තරුණියන් දෙදෙනාට පියතුමා එතෙක් උගන්වමින් හුන් පාඩම් පෙලේ අලුත් පාඩම කියා දීම ආරම්භ කළේය.
ටික කලක සිට පියතුමාට ඉන් පෙර හිතට නොදැනුනු අන්දමේ අමුතු අමුතු දේවල් සිය ජිවිතය සහ මරණය සම්බන්ධයෙන් දැනී තිබුණු බව අපි මීට ඉහතද සඳහන් කළෙමු. මේ අමුතු සිතිවිලි මතින් පියතුමා වෙතින් දිස්වූයේ වෙනදා නොමැති කාර්යබහුල බවක් හා කඩිසර බවකි. තමා විසින් කළ යුතුව ඇති වැඩ කොටස් ඉක්මනින් ඉවරකර නොදැම්මොත් යළි ඊට අවස්ථාවක් නොලැබේය යන හැඟීමක් පියතුමාගේ යටි සිතෙහි හෝ පහළව තිබුණා විය හැක. එබැවින් මේ තරුණියන් දෙදෙනාට කරනු ලබන ඉගැන්වීමේ කාර්යය වුවද ඉතා ඉක්මනින් කරගෙන යාමේ තදබල අවශ්‍යතාවයක් මෑතකදී පියතුමා තුළ පැවතිණි.
------ 95 ------
0 comments:
Post a Comment