ඉස්සර රට ආගන්තුක සත්කාරය සඳහා නම් දරා තිබුණි......

. Monday, November 9, 2009
  • Agregar a Technorati
  • Agregar a Del.icio.us
  • Agregar a DiggIt!
  • Agregar a Yahoo!
  • Agregar a Google
  • Agregar a Meneame
  • Agregar a Furl
  • Agregar a Reddit
  • Agregar a Magnolia
  • Agregar a Blinklist
  • Agregar a Blogmarks

මෙතෙක් කතාව


 4 වන පරිච්ඡේදය

සමාජ අසාධාරණයට එරෙහිව.

ආචාර්ය මයිකල් රුද්‍රිගු පියතුමා බුත්ටල අළුකළවිට පැමිණ වසර කීපයක් ගතව තිබිණි. එතෙක් මෙතෙක් මයිකල් පියතුමා තුල තිබූ එකම අපේක්ෂාව වූයේ මේ ප්‍රදේශයේ දිළින්දන්ට හැකි ඉහලම සේවයක් කිරීමය. ගැඹුරු දේව ධර්මයක් හා මානුෂික බවක් තුළින් දිළින්දන් වෙත කැපවීම පූජකවරයෙකු සතු කාර්යභාරය බව මයිකල් පියතුමා විශ්වාස කළේය.

උසස් සංස්කෘතියකට හිමිකම් කී මෙරටේ ඒ වටිනා ජාතික සිරිත් විරිත් සහ ගති පැවතුම් විනාශව ගොසිනි. විශේෂයෙන් නිදහස් ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති මගින් ඒ හැම දෙයක්ම ක්‍රම ක්‍රමයෙන් ගිල ගනිමින් පවතී.

ඉස්සර රට ආගන්තුක සත්කාරය සඳහා නම් දරා තිබුණි. එහෙත් දැන් ආගන්තුකයෙක් ගෙයි දොරට තට්ටු කරන විටත් ඇති වන්නේ භීතියකි. දොර අරින්නේ මහත් වූ බියෙන් මෙන්ම සැකයෙන්ද යුතුවය. උදේ සවස බුදුන් වැඳ පන්සිල් අරගෙන ගුණදහම් රැකි රටේ අද පන්සිල් පද පහවත් හරියකට මතක නැති මිනිස්සු බොහෝ වෙති. මත්පැන් මත්ද්‍රව්‍ය ඇතුළු දුරාචාරයන් තරුණ පරපුර ගිලගෙන ඇති තරම කොතෙක්ද කිවහොත් අතීතයේ සරලව සුන්දරව ගෙවී ගිය විවාහ ජීවිතයට  පවා අද එය මහත් වූ තර්ජනයක් බවට පත්ව ඇත. හැදිච්චකම, යහපත් චරිතය ගුණගරුකකම් වැළලී ගොසිනි. ඒ වැළලුනු තැන් මත සරුවට වැඩෙමින් පවතින්නේ මුදල් පසුපස හඹා යන්නට මිනිසුන් තුළ පවතින නොනිත් ආශාවයි.

ගෙදර බුදුන් යැයි විරුදාවලි ලත් මවත් පියාත් දෙදෙනාම හවුලේ මේ තරඟයේ කොටස්කරුවන් වී හිඳිති. ඔවුන් රෑ බෝවී ගෙදර එන විට දරුවන් නිදිය. එබැවින් දරුවන් හා දෙමාපියන් අතර සබඳතාවය ගිලිහී ගොසිනි. ආදරය රැකවරණය නිසි ලෙස නොලබන දරුවන් අද සමාජ පිළිල බවට පත්විය හැකි බොහෝ දේවල්වල යෙදී හිඳින කොටස්කාරයන්ය. අප රටේ සංස්කෘතිය, සාරධර්ම අධි වේගයෙන් පිරිහී යමින් පවතී.


------ 65 ------

0 comments: