මෙතෙක් කතාව
පළමු දවසේ වූ කතා බහෙන්ම හාමුදුරුවන් තුළ මෙම පූජකවරයා පිළිබඳව මහත් පැහැදීමක් ඇතිවිය.
ඉන් මඳ කලකට පසු මයිකල් පියතුමා ඉන්දියාවේ චාරිකාවක යෙදුණි. මේ ගමනේදී බුදුන් වහන්සේ උපන් ප්‍රදේශයේ සිද්ධස්ථාන නැරඹීමට යාමටද පියතුමා අමතක කළේ නැත. එහිදි ඔහුට තමන් වෙසෙන ගමේ පන්සල මතක් වූයේ නිමේෂයකිනි.
එහි වැඩ වසන හාමුදුරුවන් හට බුදු පිළිම කිහිපයක් ගෙනගොස් ත්‍යාගයක් වශයෙන් දීම මැනවයි පියතුමාට හැඟිණි. ඒ අනුව යළි අළුකළවිට පැමිණි මයිකල් පියතුමා හාමුදුරුවන් හමුවන්නට ගියේය.
තමන්ට පියතුමා දුන් මෙම උතුම් ආගමික තිළිණය දුටු පසු හාමුදුරුවන්ගේ විශ්මය තව දුරටත් අතිමහත් විණි.
" මම දැනගත්තු විදියට සුවාමි හුඟක් උගත් කෙනෙක්. ඉතින් මොන තරම් සැප පහසු ජීවිතයක් ගත කරන්න තිබුණද? එහෙව් එකේ මේ වගේ අන්ත පිටිසර ගමකට ඇවිත් දුක් විඳින එක අපට හරි පුදුමයි ස්වාමි."
"මාත් පැවිද්දෙක්නේ හාමුදුරුවනේ. පැවිද්දන්ට සැපවිඳින එක අකැපයි. මං මේ ගමට ආවේ මේ ගමේ මිනිස්සු විඳින දුක දැකලා ඒ දුක බෙදා ගන්නයි." ඔහු සංසුන් ස්වරයෙන් පැවසීය.
" ඉතින් ස්වාමි මේ ගමේ පල්ලියක් හෙමත් හදන්න බලාපොරොත්තු වෙනවද?" හාමුදුරුවන් විමසුවේ මඳ සැකයෙන් මෙනි.
"අනේ මගේ එහෙම බලාපොරොත්තුවක් නෑ හාමුදුරුවනේ. ක්‍රොන්ක්‍රීට් පල්ලි විතරක් හදාගෙන ඇති වැඩේ මොකක්ද? ඒ නිසා මගේ කාරියට අර මගේ පැල්පත හොඳටම ඇති" ඒ ප්‍රසන්න මුහුණේ මඳ සිනාව ඒ අයුරින්ම රැඳී තිබිණි.
බුත්තල ප්‍රදේශයට හිරු පායන්නේ අප රටේ අන් බොහෝ ප්‍රදේශවලට වඩා වේලාසනින් දැයි යමෙකුට සිතෙන්නට පුළුවන. එපමණට එහි උදෑසන පටන් අව් රශ්මිය දැඩිව පවතී. අළුකළවිට ගමේ විසුවෝ හේන් ගොවිතැනින් යැපුණු ගොවීහුය. පීඩාවක් වුවද ඔවුන්ට ඒ අව් රශ්මිය හොඳ හැටි පුරුදුව තිබිණි. ඒ ජීවිත තුළ 'සැප' යන්න මිරිඟු දියක් තරමට බොඳ වූ සිහිනයක් විය.
පැවිද්දෙකුගේ යුතුකම තම ආගම කියාදීම හා ආගම ව්‍යාප්ත කිරීමම නොවේ. මිනිසුන් අතර හිඳ මිනිසුන්ට පිහිට වීමය. ඒ සඳහා මෙපමණටම දුෂ්කර පෙදෙසක් තෝරා ගන්නට මයිකල් පියතුමා පෙළඹුනේ එබැවිනි.
ඊලඟ පිටුවට
2 comments:
මේ පොත කොළඹින් මිලදී ගන්න පුලුවන් තැනක් කියන්න පුලුවන්ද?
බලන්න මචං බොරැල්ලේ ඥානාර්ථ ප්‍රදීපය ප්‍රධාන කාර්යාලයෙන්. එකේ නම් අනිවා තියෙන්න ඕනා.
Post a Comment