මෙතෙක් කතාව
මෙහිදී මයිකල් පියතුමා ඔවුන් දැනුවත් කිරීම සඳහා සාමාන්‍ය මිනිසුන් අතර ගැවසී තමා ලද අද්දැකීම් පහදා දුන්නේය. ඔවුන් එදිනෙදා ජීවිතය තුළ අත්විඳින කටුක වේදනා සවිස්තරව දැක්වූ පියතුමා " ඒ සාමාන්‍ය මිනිස්සුන්ට සමීප වුණාම ජේසුගේ හඬ ඔය අයට ඇසේවි." යි වැඩි දුරටත් කීවේය.
මයිකල් පියතුමාගේ මෙම ක්‍රියාකලාපය නිල සභාව රිස්සුවේ නැත. ඒ අනුව මයිකල් පියතුමාව වද්දා නොගන්නා ලෙස දන්වා එක් එක් මීසම්වලට සහ කන්‍යාරාමවලට අණක් නිකුත් කෙරිණි. සාමාන්‍ය මිනිසෙකු ලෙස සැරසී සාමාන්‍ය මිනිසුන් අතර ගැවෙසෙමින් සිටි මයිකල් පියතුමාට මේ ආකාරයට නිල නොවන තහංචි පනවන ලදී.
මුළු සභාවක් විසින්ම තමා මෙසේ පිටමං කෙරෙද්දී ඒ පිළිබඳ අල්ප මාත්‍රයක් හෝ දුක් වූයේ හෝ සැලුනේ මයිකල් පියතුමා නොවේ. එ වෙනුවට කළේ තව දුරටත් ජනතාව වෙතට සමීප වීමය.
" අප දැල්වෙන ඉටිපන්දමක් වගේ දියවීම අන් අයට ආලෝකයක් නම් එය ඉතාම වැදගත්. දියවී අවසානයේ අපට ඉතිරි වන දෙයක් නෑ. නමුත් අපේ මුළු ජීවිතයම මේ අයුරින් අන් අය වෙනුවෙන් වැයවිය යුතුයි. එසේ වැය වීම වැරදි ආකාරයට වටහාගත් අය තම උසස් වීම් සඳහා උපකරණයක් ලෙස මිනිසුන්ව යොදා ගන්නවා. ඊට අපි එරෙහි විය යුතුයි." පියතුමා නිතර නිතර කීවේ එලෙසිනි.
ඉගැන්වීම, ඕනෑම දෙයක් මැනවින් පැහැදිලි කර දීම පිළිබඳව මයිකල් පියතුමා දැක්වූයේ දැඩි ශූර බවකි. මෙ පිළිබඳව දැන සිටි ප්‍රංශයේ පැරිස් නුවර විශ්ව විද්‍යාලයකින් මයිකල් පියතුමාට ආරාධනාවක් ලැබිණි. ඒ සියළු පහසුකම්, විශාල වැටුපක්ද සමඟ එම විශ්ව විද්‍යාලයේ කථිකාචාර්ය ධුරයක් සඳහායි. ඔහු හැදුනු වැඩුණු නිල සභාව ඔහුව ප්‍රතික්ෂේප කර සිටියදී මෙවන් අගනා තනතුරක් විදේශ විශ්ව විද්‍යාලයකින් හිමිවීම පියතුමාගේ මහත් භාග්‍යක් බව ඔහුගේ හිත මිතුරෝ කීහ. එහෙත් පියතුමා එක්වරම ඒ පිළිබඳව තීරණයක් ගත්තේ නැත.
මේ සමයේදි මයිකල් පියතුමා සමග ජනතාව අතර හිඳිමින් ඔවුන්ගේ ප්‍රශ්න දෙස සානුකම්පිතව බැලූ තවත් අයෙක් විය. ඒ ලියෝ නානායක්කාර බිෂොප්තුමාය. මහනුවර දෙව්සත්හලේ පූජක සිසුන් පුහුණු කරවන ආකාරය පිළිබඳව ලියෝ නානායක්කාර බිෂොප්තුමා සිටියේ මහත් වූ කලකිරීමෙනි.
ඊලඟ පිටුවට
0 comments:
Post a Comment