මෙතෙක් කතාව
කෙසේ වුවද පියතුමාගේ සැබෑ පූජකත්වය නිසි පරිදි අවබෝධ කරගත් කිහිපදෙනෙක් ද වූහ. ඒ අනුව මිල්බර්ගා හා බෙනඩික්ටා යන කන්‍යා සොයුරියන් දෙදෙනා අළුකළවිට පැමිණ පියතුමාගේ මෙම උදාර ක්‍රියාවට අතහිත දෙමින් එහි දිළිඳු ජනතාව වෙනුවෙන් තම ජීවිත කැප කරන්නට තීරණය කර තිබිණි. මින් බෙනඩික්ටා සොයුරිය හෙද සහ පවුල් සෞඛ්‍ය සේවය පිළිබඳව විදේශ රටක උසස් අධ්‍යාපනයක් ලැබූ අයෙකි. එය අළුකළවිට ගැමියන්ට අත්වන මහත් වාසනාවක් බව එතුමාට වැටහිණි.
ඒ දෙදෙනා සමඟ ප්‍රියන්ති හා ජූන් නැමැති තරුණියන් දෙදෙනෙකුද අළුකළවිට පැමිණියහ. සුබසෙත් ගෙදරට නොදුරින් වූ ඔවුන්ගේ කුඩා නිවහන "සුසිල් සෙවන" නම් විය.
"සුවාමි මෙච්චර ඉගෙන ගෙන තියෙද්දි මොන තරම් සැප විඳින්න තිබුණද? ඒත් සුවාමි ඒ හැමදේම දාලා අපේ ගමට ඇවිත් මේ කරන උපකාර අපට ලොකු හයියක්, අපේ හිත්වලට කතා කරන්න පුළුවන් කෙනෙක් අපට හම්බ වුණා." වරින් වර සුබසෙත් ගෙදරට පැමිණි ගමේ තරුණයින් සේම වැඩිහිටියන්ද පැවසූහ.
එහෙත් මේ අසිරිමත් මිනිසාගේ උදාර පරමාර්ථයන් ගැඹුරින් අවබෝධ කර ගන්නට හැකියාවක් අළුකළවිට දිළිඳු ගැමියන්ට නොවිණි. තම සිත් තුළට පියතුමා සවියක් වී ඇති බව පමණක් ඔවුන්ට වැටහිණි.
පියතුමා සියල්ල හැර දමා මෙහි පැමිණීම ඔවුන්ගේ පැත්තෙන් බලන විට කෙසේවත් ඇදහිය නොහැක්කකි.
" මේ මිනිස්සු මාව තේරුම් නොගත්තට කමක් නැහැ. මං කරන දේවල් පිළිබඳව හරි අවබෝධයක් ඇති කර ගත්තොත් ඇති. ඒකෙන් ඒ අයට යහපතක් සැලසෙන කොට මගේ උත්සහයේ ප්‍රතිඵල ඉබේම ලැබෙනවා.
සුන්දර ළමා වියේ පටන්ම සැබෑ පූජකයකු වීමට මැවූ සිහිනය පියතුමාට මතකය. සම්මත පූජකයකු වීමට නොමැති උග්‍ර අසීරුවක් සැබෑ පූජකයකු වීම සඳහා දැරිය යුතුය.
සුබසෙත් ගෙදර සාමාන්‍ය ගැමියන්ට පමණක් නොව වැඩිකල් නොගොස් කාත් කවුරුවත් නැති වයස්ගත පුද්ගලයන්ට, රෝගීන්ට පවා නිබඳවූ අස්වැසිල්ලක් හිමිකර දුන් ස්ථානයක් බවට පත්විණි.
රන්කොන්දා එබඳු, බුත්තල ප්‍රදේශයේ විසූ අනූවියද ඉක්මවූ එහෙත් දෙපයින් ඇවිද යා හැකි තත්වයේ පසුවූ කාත් කවුරුත්නොමැති පුද්ගලයෙකි.
ඊලඟ පිටුවට
0 comments:
Post a Comment