හරි දැන් මම නිදහස්

මෙතෙක් කතාව


මුලදී ඔහු සුබසෙත් ගෙදරට පැමිණියේ මයිකල් පියතුමා පිළිබඳ තොරතුරු කනින් කොනින් අසා තිබූ බැවිනි. මඳ වෙලාවක් කථා කරමින් පසුවෙද්දී තමා ඇසූදේ වඩාත් සත්‍ය නොවේදැයි රන්කොන්දාට වැටහී ගියේය. නහින දෙහින කාලයේ කාත් කවුරුවත් නැති අසරණයෙකු බවට පත්ව සිටි රන්කොන්දාට ජීවිතයේ මතක ඇති කාලයකදී නොදැනුණ අන්දමේ සහනදායී බවක් හැඟී ගියේය. ඔහු ඒ ගමට එන සෑම දිනෙකම හවස් යාමයට සුබසෙත් ගෙදරට ඇවිත් යන්නට පටන් ගත්තේය. ඒ එන සෑම වතාවකම රන්කොන්දාට තේ කෝප්පයක් පිරි නමන්නට මයිකල් පියතුමා අමතක කළේ නැත. තමා පිළිබඳ මෙවන් සැලකිල්ලක් ඒ ගමේ වෙනත් කෙනෙකුගෙන් මින් පෙර ලැබී නැති බව රන්කොන්දා දනී. ඒ සැළකිල්ලට අසරණ ඔහුගේ සිත කොතරම් ලොබවූයේද කිවහොත් දිනපතාම එහි යාම රන්කොන්දාගේ සිරිතක් බවට පත්විය. අවසානයේ සුබසෙත් ගෙදර රන්කොන්දා වෙනුවෙන්ම තේ පැන් සංග්‍රහයක් වෙන්වීමට තරම් ඔහු එහි සාමාජිකයෙකු තත්වයටම පැමිණ තිබිණ.

කැළයේ අතරමංව හිඳ ගම්මුන් කිහිප දෙනෙක් විසින් ගෙනෙන ලද මුව පැටවකුද අහළ පහළ සිට නිකමට මෙන් පැමිණ අවසානයේ සිය කැමැත්තෙන්ම නිවසේ සාමාජිකයෙකු බවට පත්වූ බළලෙකුද සුබසෙත් ගෙදර මයිකල් පියතුමා සමඟ සහයෝගයෙන් විසූහ. මිනිසුන්ට මෙන්ම මෙම අවිහිංසක තිරිසන් සතුන්ටද පියතුමා දැක්වූයේ අසමාන වූ දයාවකි. නිරතුරු උණුසුමට කැමති බළලා පියතුමාගේ සේවක සෝමදාසට වඩා පියතුමාට ප්‍රිය කළේය. සෝමදාස ළඟ උණුසුම් වන්නට නොහැකිය. ඔහුගෙන් පියතුමාගෙන් තරම් කරුණාවක් තමන්ට ලැබෙන්නේ නැත. එබැවින් පියතුමා අසල ඔහුගේ සිරුර ස්පර්ශ වනසේ හිඳ උණුසුම් වන්නට බළලා ආශා කළේය. වරක් මෙසේ මේසය අසල වාඩිවී කිසියම් ලියකියවිලි කිහිපයක නිරතව සිටි මයිකල් පියතුමාගේ උකුල මතට බළලා පැන ගත්තේය. ඒ පිළිබඳව තැකීමක් නොකළ පියතුමා තම කාරියෙහිම නිරත විණි. තමන් බෙහෙවින් ප්‍රිය කරන උණුසුමට ගුලිවී හුන් බළලාට නින්ද ගියේය.

තමන්ගේ කාර්ය නිමකළ මයිකල් පියතුමා බළලා දෙස බැලීය. ඌ තම උකුළේ සුවසේ නිදයි. තිරිසන් සතෙකුගේ වුවද සුවබර නින්දට බාධා කිරීම නොකළ යුතු දෙයකැයි පියතුමාට හැඟිණි.

------ 25 ------

දයාවෙන් පියතුමාගේ හදවත තෙත්විය. සුවබර ලෙස දිගු නින්දක් ලැබූ බළලා සෑහෙන වෙලාවකට පසු පිබිද තම දිවෙන් සිරුර දොවන්නට විය. "හරි දැන් මම නිදහස්" හීන් සීරුවේ බළලාට කියා ඌව බිම තැබූ පියතුමා එතැනින් නැගිට්ටේය.

------ 26 ------

ඊලඟ පිටුවට